Het hoogbegaafde kind
Zien wat er echt speelt achter het gedrag, de emotie, de vragen en het stille terugtrekken
Hoogbegaafde kinderen denken anders, voelen dieper en beleven intenser. Maar wat je aan de buitenkant ziet, zegt lang niet altijd wat er vanbinnen gebeurt. Sommige kinderen lijken druk, anderen trekken zich juist terug. Sommigen presteren opvallend goed, anderen vallen stil of haken af.
Wat ze gemeen hebben: een rijke binnenwereld die vaak te weinig gezien of begrepen wordt.
Op deze pagina neem ik je mee in die wereld. Niet met ingewikkelde theorieën, maar in taal die raakt en uitlegt. Zodat jij – als ouder, opvoeder, begeleider of leerkracht – werkelijk kunt gaan zien wat dit kind nodig heeft.
Als kindertherapeut geef ik woorden voor dat wat vaak onbegrepen wordt.
Ik weet dat alles in mij zegt dat ik hier weg wil en toch heb ik daar niks over te vertellen..
Hoogbegaafde kinderen voelen feilloos aan wat niet klopt. Ze voelen jouw intentie vóór je woorden. Hun intuïtie is vlijmscherp. Als de omgeving niet veilig voelt, sluiten ze zich af of verliezen zichzelf in aanpassing.
Zonder veiligheid geen hechting.
Zonder hechting geen ontwikkeling.
Zonder ruimte geen beweging.
HB-kinderen zijn diep zelfregulerend en zelfsturend, als we hen durven vertrouwen.
Als we ze niet fixeren, maar laten bewegen. Vanuit wie ze zijn. Niet wie wij denken dat ze moeten worden. Niet vanuit een normaliserend systeem.
Als ik niet weet wat er van mij verwacht wordt, krijg ik stress
"Mijn buik doet pijn als ik het niet snap maar toch moet doen alsof"
Stress bij (hoog)begaafde kinderen is vaak geen ‘drukte’ of ‘overgevoeligheid’.
Stress is onveiligheid.
Onveiligheid is angst.
Deze kinderen hebben een haarfijn afgestelde radar voor verwachtingen; uitgesproken én onuitgesproken. Ze voelen waar iets van hen verwacht wordt, maar kunnen die signalen niet altijd duiden. En als ze het niet zeker weten, nemen ze het zekere voor het onzekere: aanpassen, perfectioneren, controleren.
Want wat als ze het verkeerd doen?
Wat als ze falen, terwijl anderen het wél begrijpen?
Hun bewustzijn is groot, hun zelfreflectie scherp, hun lat torenhoog. Maar hun draagkracht is vaak nog klein.
En voelen dat je het niet aankunt, is pijnlijk.
Te pijnlijk soms.
Dus trekken ze zich terug.
Of worden ze rebels.
Niet omdat ze lastig zijn.
Maar omdat ze zich diep onveilig voelen.
Veiligheid is geen luxe. Veiligheid is verbinding. En verbinding is de basis van álles.
Niemand begrijpt mij en daarom voel ik mij onveilig
Een gevoel dat veel (hoog)begaafde kinderen kennen.
Deze kinderen voelen feilloos aan wat niet klopt. Ze voelen jouw intentie vóór je woorden. Hun intuïtie is vlijmscherp. Als de omgeving niet veilig voelt, sluiten ze zich af of verliezen zichzelf in aanpassing.
Zonder veiligheid geen hechting.
Zonder hechting geen ontwikkeling.
Zonder ontwikkeling geen ontspanning.
HB-kinderen zijn diep zelfregulerend en zelfsturend, als we hen durven vertrouwen.
Als we ze niet fixeren, maar laten bewegen. Vanuit wie ze zijn. Niet wie wij denken dat ze moeten worden. Niet vanuit een normaliserend systeem.
Ik voel mij zo ontzettend dom
Ik ben de enige die het niet begrijpt. Ik lijk wel de enige die vragen heeft over dat wat net verteld is. Ik lijk wel de enige die niet kan beginnen aan de opdracht.. Wat zijn die anderen toch allemaal aan het opschrijven?!
Ik moet wel heel dom zijn. Ik ben mislukt, ik faal. En dit is zo vreselijk pijnlijk, ik wil dit niet. Dus word ik heel boos en weiger ik eraan te beginnen. Of ik vlucht ervan weg door te doen alsof ik klaar ben.. En vaak kijk ik stiekem af bij mijn buurman, want die zal het wel goed hebben... Wat moet de juf mij een sukkel vinden..
Dat dit elke keer gebeurt vind ik zo heftig, ik kan dat helemaal niet verwerken. Dus krijg ik buikpijn, hoofdpijn. En schreeuwt alles in mij dat ik niet naar deze vervelende, onveilige plek wil. De plek die ze school noemen..
Maar ik moet, ik moet elke dag naar deze plek. De plek waar zo duidelijk wordt hoe stom ik ben.
Ik manipuleer niet, ik zorg voor mijzelf
Ik voel heel goed aan wat een ongezonde situatie voor mij is. Waar veel stress ontstaat. Mijn intuïtie zegt dan dat ik daar weg moet blijven, dat ik moet zorgen voor veiligheid.
En deze veiligheid vind ik bij jou, de persoon waarmee ik gehecht ben. Dus ik zeur, schreeuw en eis dat ik bij jou mag blijven. Ik zet dan alles in, want zo wanhopig voel ik mij.. Ik wil zo graag gezien en begrepen worden.
En als ik dan merk dat je mij ziet en begrijpt. Als ik dan weet dat ik bij jou mag blijven, dan ben ik blij en opgelucht. Ik ben dan namelijk veilig. Op een plek waar ik kan en mag ontspannen. Ik kan dan weer mezelf zijn.
Ik heb je niet gemanipuleerd, ik heb voor mezelf gezorgd. En jij was in staat dat te zien.
Gaan we dit nu alwéér doen?!
Gaan we dit nu alweer doen? Pfff... Het is zo vervelend dat alles eindeloos wordt uitgelegd, want het duurt allemaal zo lang.. En tijdens deze tijd kan ik mijn hoofd niet vrij laten bewegen... Dat verplicht moeten luisteren kost mij zo vreselijk veel energie, het trekt mij letterlijk leeg. Na de eerste alinea wist ik al precies ALLES.
Ik mag mijzelf niet uitspreken, omdat ik moet luisteren. Omdat ik de relatie met mijn juf of meester goed wil houden, hou ik mij in.. Omdat ik niet wil opvallen, omdat ik al zo anders ben, heb ik geleerd mij terug te trekken in plaats van mij te laten horen.. Daarom ben ik thuis super gefrustreerd, boos of verdrietig. Ik word namelijk niet gezien en begrepen en ik ben alleen maar aan het geven... Ten koste van mezelf, ten koste van mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen.. Daarnaast heeft mijn brein uitdaging nodig, om mijn hoofd gezond te houden moet het hard werken. Niet lineair, zoals in de klas, maar door sprongen, heen en weer. Maar ook zonder alle onzinnige details.
In de klas kunnen ze er wel 30 van mij hebben.. Of ik heb de lachers op mijn hand, want ik ben een geweldige clown. En soms als ik mij echt verveel ga ik andere kinderen pesten of de juf/meester uitdagen.. Zo bescherm ik mij tegen het gevoel dat ik van binnen heb. Want dit moeten doorvoelen is ondraaglijk, dat kan ik helemaal niet aan.
Deel dit account met ouders die deze informatie kunnen gebruiken als ondersteuning. Gehoord voelen, herkennen wat er beschreven staat, begrijpen wat achter gedrag zit en erkennen van de binnenwereld van het kind = een belangrijk onderdeel om het te kunnen volhouden.
©Auteursrecht. Alle rechten voorbehouden.
We hebben je toestemming nodig om de vertalingen te laden
Om de inhoud van de website te vertalen gebruiken we een externe dienstverlener, die mogelijk gegevens over je activiteiten verzamelt. Lees het privacybeleid van de dienst en accepteer dit, om de vertalingen te bekijken.